Łąki podmorskie z udziałem glonów porastają dno morza do głębokości ok. 2-10 m. W Polsce porastały niegdyś dno Zatoki Gdańskiej. Trwają prace nad przywróceniem łąk podmorskich w miejscach ich naturalnego wcześniejszego występowania w Zatoce Puckiej.

Pełnomorskie gatunki roślin okrytozalążkowych, zwane potocznie trawami morskimi tworzą zwarte i dobrze zorganizowane zbiorowiska łąk podwodnych spotykane głównie w płytkich morzach, na dnie piaszczystym lub mulistym. Rośliny te nazywane są trawami morskimi, ponieważ ich wąskie, długie liście przypominają trawę znaną z lądu. Fizjonomią rzeczywiście bardzo przypominają trawy, ale botanicznie nie mają z nimi związku. Tworzą zbiorowiska, zwane łąkami podmorskimi. W tych zbiorowiskach udział mają także glony. Jeden z gatunków wchodzących w skład łąk podmorskich jest również powszechnie nazywany trawą morską, Można go spotkać w Morzu Bałtyckim. Jest to tasiemnica morska, inaczej zwana zosterą morską (Zostera marina). W Polsce rozległe łąki podmorskie występowały niegdyś w Zatoce Gdańskiej oraz Puckiej, obecnie trwają prace nad ich przywróceniem, m.in. w projekcie ZOSTERA (Restytucja kluczowych elementów ekosystemu Wewnętrznej Zatoki Puckiej), w którym uczestniczy Instytut Oceanologii PAN.

Pamiętajmy, że łąki podwodne są schronieniem dla narybku oraz drobnych zwierząt oraz źródłem pożywienia dla licznych gatunków ryb, żółwi morskich oraz dużych ssaków, takich jak manaty i diugonie. W skali globalnej łąki podwodne są zagrożone w związku z zanieczyszczeniem wód i zmianami klimatycznymi. Zagrożenie istnienia podmorskich łąk to zagrożenie istnienia wymienionych zwierząt.

Tekst: dr Agata Weydmann

Zachęcamy do obejrzenia galerii zdjęć z dodatkowymi informacjami w podpisach.

Galeria zdjęć