Dunoyane - Wyspy Puchowe. Ciekawostki historyczne cz. 2
Niecałe 10 km na północny zachód od Hornsundu leży niewielki zespół wysepek o wspólnej nazwie Dunoyane. Od 1973 roku obszar ten jest pod ścisłą ochroną w okresie od 15 maja do 15 sierpnia ze względu na gniazdujące tam ptaki. Nazwa Dunoyane, czyli Wyspy Puchowe pochodzi właśnie od nich.
Na obszarze rezerwatu gniazdują głownie Bernikle białolice (Branta leucopsis), Kaczki edredonowe (Somateria mollissima) oraz Rybitwy popielate (Sterna paradisaea).
Oprócz ptasich gniazd wyspy mają również swoją mroczną historię. Znajdują się na nich liczne pozostałości pomorskich stacji łowieckich świadczące o intensywnej działalności Pomorców na tym obszarze na przełomie XVIII i XIX wieku. Pomorcy to rosyjska grupa etniczna pochodząca z rejonu Morza Białego, ślady ich stacji łowieckich odnaleźć można w wielu miejscach na Spitsbergenie. Według legendy pobyt Pomorców na Puchowych Wyspach został zakończony gwałtownie i tragicznie we wrześniu 1819 r., kiedy to 10 osób zostało napadniętych, obrabowanych i zamordowanych przez kpt. Andersena z Hamerfestu. Wersji wydarzeń jest zresztą kilka i nie do końca wiadomo, czy któraś z nich jest w całości prawdziwa. Bezsporne jest jedynie to, iż w 1920 r. na wyspach odnaleziono szczątki 10 osób pochowanych we wspólnym grobie oraz kolejne dwa groby w innych miejscach. Szczątki ostatniej osoby odnaleziono niepochowane w ruinach chaty.
W późniejszych latach wyspy odwiedzane były przez norweskich zbieraczy puchu oraz stanowiły tereny łowieckie norweskich traperów.
Źródła:
A. Krawczyk, Data for the history of the Dunoyane, Spitsbergen (Polish Polar Research, 1995)
L. Kolondra, Dunoyane, Spitsbergen - ortophotomap 1:10000, niepublikowne
Zdjęcia własne oraz http://wikipedia.org
Galeria zdjęć
